-
1 przeciwstawić się
-
2 przeciwstawić\ się
сов. komu-czemu выступить против кого-чего, воспротивиться кому-чему -
3 przeciwstawić się
протиставитися -
4 przeciwstawić
-
5 postawić się
( przeciwstawić się) to put one's foot downThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > postawić się
-
6 przeciwstawiać
impf ⇒ przeciwstawić* * *-wiam, -wiasz, -wić; perf; vt* * *ipf.przeciwstawić pf. contrast, contrapose, set against; (= skonfrontować) confront; przeciwstawić coś czemuś contrast sth with sth.ipf.przeciwstawić się pf. oppose, defy, counter; przeciwstawiać się komuś stand up to sb, oppose sb; przeciwstawiać się czemuś oppose sth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przeciwstawiać
-
7 przeciwstaw|ić
pf — przeciwstawi|ać impf Ⅰ vt 1. (skonfrontować) to juxtapose (coś czemuś sth with sth); to contrast (coś czemuś sth with sth); to oppose (coś czemuś sth to sth)- przeciwstawienie dobra i zła the juxtaposition of good and evil2. (w walce) to oppose- tej sile Polska mogła przeciwstawić niespełna milion żołnierzy Poland could only muster just under a million men against such a forceⅡ przeciwstawić się — przeciwstawiać się to oppose, to defy (komuś/czemuś sb/sth); to stand up (komuś to sb)- mało było odważnych, którzy by mu się przeciwstawili there were but a few brave people who would stand up to him- załoga przeciwstawiła się decyzji zarządu the employees opposed a. defied the board’s decision- przeciwstawić się woli rodziców to rebel against one’s parent’s wishesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przeciwstaw|ić
-
8 zaprotestować
глаг.• запротестовать• протестовать* * *zaprotestowa|ć\zaprotestowaćny сов. 1. запротестовать; выразить (заявить) протест;\zaprotestować przeciw czemuś заявить протест против чего-л.; 2. (weksel) опротестовать+1. przeciwstawić się, zaoponować
* * *zaprotestowany сов.1) запротестова́ть; вы́разить (заяви́ть) проте́стzaprotestować przeciw czemuś — заяви́ть проте́ст про́тив чего́-л.
2) ( weksel) опротестова́тьSyn: -
9 defy
[dɪ'faɪ]vt( disobey) person przeciwstawiać się (przeciwstawić się perf) +dat; order ignorować (zignorować perf), postępować (postąpić perf) wbrew +dat; ( challenge) wyzywać (wyzwać perf); ( fig)to defy description/imitation — być nie do opisania/podrobienia, nie dawać się opisać/podrobić
* * *1) (to dare (someone to act); to challenge: I defy you to try and stop me!) wyzywać2) (to resist boldly or openly: Are you defying my authority?) przeciwstawiać się -
10 powsta|ć
pf — powsta|wać1 impf (powstanę — powstaję) vi 1. (pojawić się) to come into being, to come into existence- powstały nowe dzielnice/szkoły new housing estates/schools came into existence a. were built a. sprang up- powstało dużo nowych organizacji numerous new organizations sprang up a. were established- powstał problem a problem arose a. developed- powstały nowe trudności new difficulties had arisen- powstały plotki na temat żony ministra rumours were circulating about the minister’s wife- w ogonku powstało zamieszanie there was a commotion in the queue, some commotion arose in the queue- między nimi powstał spór they had an argument- powstał ogólny śmiech general merriment a. laughter ensued- wśród tłumu powstała panika the crowd was thrown into a panic2. książk. (podnieść się) to rise- powstał z krzesła/klęczek he arose from his chair/knees- na jego widok wszyscy powstali as he entered/approached everyone rose to their feet- powstań! on your feet!3. książk. (zbuntować się) to rise (up), to revolt- powstać przeciw okupantowi to rise a. revolt against the occupying forces4. (przeciwstawić się) to oppose (przeciw czemuś sth)- cała rodzina powstała przeciw tym projektom the whole family opposed a. was against these plansThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > powsta|ć
-
11 postawić
postawić [pɔstaviʨ̑]1) ( przeciwstawić się)\postawić się komuś/wobec czegoś sich +akk jdm/etw widersetzen, sich +akk gegen jdn/etw sträuben2) ( wczuć się)postaw się w mojej sytuacji versetze dich in meine Situation [ lub Lage] -
12 counter
['kauntə(r)] 1. n(in shop, café) lada f, kontuar m; (in bank, post office) okienko nt; ( in game) pionek m; ( TECH) licznik m2. vt 3. advto run counter to — być niezgodnym z +instr
to buy under the counter ( fig) — kupować (kupić perf) spod lady
to counter with sth/by doing sth — odparowywać (odparować perf) czymś/robiąc coś
* * *I see count II 0. noun(a token used in numbering or playing certain games; counters for playing ludo etc.) pionekII 1. adverb((with to) in the opposite direction or manner to: The election is running counter to the forecasts.) przeciw2. verb(to meet or answer (a stroke or move etc by another): He successfully countered all criticisms.) przeciwstawiać się- counter-III noun(a kind of table or surface on which goods are laid: Can you get me some sweets from the confectionery counter?) lada -
13 dagegenstemmen
dagegen|stemmenvrsich \dagegenstemmen przeciwstawić się -
14 sträuben
I. vr1) ( sich widersetzen)sich gegen etw \sträuben przeciwstawiać [ perf przeciwstawić], się czemuś, wzbraniać się przed czymśmir \sträuben sich die Haare włosy mi się jeżą -
15 противиться
глаг.• oponować• przeciwstawiać• przeciwstawić• sprzeciwiać• sprzeciwić* * *przeciwstawiać się, sprzeciwiać się, stawać sztorcem -
16 entgegensetzen
entgegen|setzenI. vtnichts entgegenzusetzen haben nie mieć nic na swoją obronęII. vrsich jdm/einer S. \entgegensetzen przeciwstawiać [ perf przeciwstawić] się komuś/czemuś -
17 przeciwstawiać
-
18 przeciwstawiać
przeciwstawiać [pʃɛʨ̑ifstavjaʨ̑], przeciwstawić [pʃɛʨ̑ifstaviʨ̑]I. vt\przeciwstawiać coś czemuś etw einer S. +dat gegenüberstellen, etw mit etw konfrontierenII. vr\przeciwstawiać się komuś/czemuś sich +akk jdm/etw widersetzen [ lub entgegenstellen] -
19 Geschütz
См. также в других словарях:
przeciwstawiać się – przeciwstawić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} protestować, występować przeciw czemuś; sprzeciwiać się komuś, czemuś; nie zgadzać się na coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeciwstawiać się zarządzeniom dyrekcji. Przeciwstawić się ostro zwierzchnikowi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przeciwstawić — dk VIa, przeciwstawićwię, przeciwstawićwisz, przeciwstawićstaw, przeciwstawićwił, przeciwstawićwiony przeciwstawiać ndk I, przeciwstawićam, przeciwstawićasz, przeciwstawićają, przeciwstawićaj, przeciwstawićał, przeciwstawićany «postawić, wysunąć… … Słownik języka polskiego
sprzeciwiać się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, sprzeciwiać sięam się, sprzeciwiać sięa się, sprzeciwiać sięają się {{/stl 8}}– sprzeciwić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, sprzeciwiać sięwię się, sprzeciwiać sięwi się {{/stl 8}}{{stl 7}} przeciwstawić się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stawić — dk a. ndk VIa, stawićwię, stawićwisz, staw, stawićwił, stawićwiony daw. dziś tylko we fraz. Stawić czoło komuś, czemuś «oprzeć się, odważnie się przeciwstawić komuś, czemuś; podjąć walkę z kimś, czymś» ◊ Stawić opór «przeciwstawić się,… … Słownik języka polskiego
przeciwstawienie — n I 1. rzecz. od przeciwstawić Przeciwstawienie dwóch postaw życiowych. ∆ W przeciwstawieniu do… «inaczej niż…; na odwrót, przeciwnie» 2. «ktoś krańcowo różniący się od kogoś innego; coś przeciwstawnego; przeciwieństwo» Pod każdym względem była… … Słownik języka polskiego
ostać — I dk, ostaćanę, ostaćaniesz, ostaćań, ostaćał ostawać ndk IX, ostaję, ostajesz, ostaćwaj, ostaćwał, przestarz. dziś gw. «zostać, pozostać» Ostań z Bogiem. ostać się ostawać się to samo, co ostać ostawać Miałeś, chamie, złoty róg, miałeś, chamie,… … Słownik języka polskiego
postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… … Słownik języka polskiego
czoło — 1. Chmurzyć czoło «zasępiać się, smutnieć»: Gdyby człowiek mógł zapanować nad własnym ciałem, nad chorobą, nad śmiercią... – rozmarza się, po czym natychmiast chmurzy czoło. – Nie znoszę tego Butkiewicza. M. Saramonowicz, Lustra. 2. Rozchmurzyć,… … Słownik frazeologiczny
czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… … Słownik języka polskiego
powstać — dk, powstaćwstanę, powstaćwstaniesz, powstaćwstań, powstaćwstał powstawać ndk IX, powstaćwstaję, powstaćwstajesz, powstaćwaj, powstaćwał 1. «zacząć istnieć, wziąć początek; stać się, utworzyć się, wytworzyć się; ukazać się, zjawić się, wszcząć… … Słownik języka polskiego
mur — 1. Ktoś jest jak mur «ktoś jest nieugięty, nieustępliwy» 2. pot. Na mur, na mur beton «z całą pewnością, bez żadnej wątpliwości»: Ci chłopi to na ogół honorowi ludzie. Jak już obiecają to na mur. A. Strączek, Wyznanie. (...) nie mogę wam niejako… … Słownik frazeologiczny